Gromnica – Święto Ofiarowania Pańskiego (Święto Matki Boskiej Gromnicznej)
Święto Ofiarowania Pańskiego, obchodzone 2 lutego, upamiętnia ofiarowanie Jezusa Chrystusa w świątyni jerozolimskiej zgodnie z żydowską tradycją. Jest to jedno z najstarszych świąt chrześcijańskich, ustanowione w IV wieku, początkowo celebrowane głównie na Wschodzie. W tradycji katolickiej tego dnia szczególny nacisk kładzie się na symbolikę światła, nawiązującą do słów Symeona, który nazwał Jezusa „światłem na oświecenie pogan”. Dlatego w Kościele katolickim święci się świece, zwane gromnicami, które symbolizują Chrystusa jako światłość świata.
Rytuał Miłosny – Spętanie Miłosne na konkretną osobę >>>
Rozkłady Kart Tarota – Rozkład Partnerski, Miłosny, Finansowy i Ogólny >>>
Gromnica – historia
W Polsce święto to przyjęło nazwę Matki Boskiej Gromnicznej, podkreślając rolę Maryi jako opiekunki i orędowniczki. Ludowa tradycja wiąże gromnice z ochroną przed burzami, ogniem oraz złymi mocami. Dawniej wierzono, że zapalona świeca trzymana w oknie podczas burzy chroni domostwo przed piorunami. Gromnice zapalano również przy konających, aby ich dusza mogła przejść do wieczności w blasku Chrystusa. W wielu regionach Polski zachował się zwyczaj noszenia świec do kościoła i przechowywania ich przez cały rok jako symbol Bożej opieki.

Święto Matki Boskiej Gromnicznej ma także wymiar symboliczny w kalendarzu rolniczym i ludowym. Uważano, że ten dzień zapowiada koniec zimy i nadejście wiosny. W przysłowiach ludowych często pojawia się motyw niedźwiedzia wychodzącego z gawry – jeśli 2 lutego świeci słońce, zwierzę ma wrócić na kolejne tygodnie do snu, a zima potrwa dłużej. Święto to łączy w sobie elementy liturgiczne, maryjne oraz głęboko zakorzenione w polskiej tradycji ludowej wierzenia dotyczące światła i ochrony przed siłami natury.
Gromnica – kiedy był obchodzony?
Święto Gromniczne, czyli Święto Ofiarowania Pańskiego, od wieków obchodzone jest 2 lutego. Jego początki sięgają IV wieku, kiedy to w Jerozolimie zaczęto upamiętniać moment ofiarowania Jezusa w świątyni zgodnie z żydowskim prawem. W Kościele Zachodnim święto to zostało wprowadzone przez papieża Gelazjusza I w V wieku, a w VII wieku zaczęto w jego trakcie święcić świece, co nawiązywało do symboliki światła Chrystusa. W Polsce przyjęło ono dodatkowy wymiar maryjny i zaczęto je powszechnie nazywać Świętem Matki Boskiej Gromnicznej.
Na przestrzeni wieków święto było obchodzone w różnych tradycjach chrześcijańskich z pewnymi różnicami w liturgii i symbolice. W Kościele katolickim do dziś 2 lutego święci się gromnice, które wierni zabierają do domów jako znak Bożej opieki. W Kościele prawosławnym oraz w niektórych obrządkach wschodnich Ofiarowanie Pańskie obchodzone jest według kalendarza juliańskiego, co oznacza, że przypada ono 15 lutego według kalendarza gregoriańskiego. Zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie jest to święto zamykające cykl obchodów Bożego Narodzenia.
W tradycji ludowej Gromnica była także związana z cyklem przyrody i pracą rolników. Wierzono, że 2 lutego można przewidzieć długość zimy na podstawie pogody – jeśli świeci słońce, zima potrwa dłużej, a jeśli jest pochmurno, wiosna nadejdzie szybciej. Choć dziś święto ma przede wszystkim charakter religijny, wciąż żywe są ludowe zwyczaje związane z używaniem gromnicy jako symbolu ochrony domostwa, rodziny i życia w harmonii z naturą.